مقایسه دوربین‌های DSLR و بدون آینه
برای مقایسه دوربین‌های DSLR و بدون آینه باید به چه نکاتی توجه کرد؟
خرید دوربین برای عکاسی یا فیلمبرداری حرفه‌ای (یا هر دو) به طور کلی به معنای انتخاب بین DSLR یا بدون آینه است. با اینکه هر دوی این دوربین‌ها از نظر ظاهری مشابه هستند، برای مثال هر دو لنزهای قابل تعویض دارند و به طور کلی از انواع اندازه سنسور استفاده می‌کنند، اما تفاوت‌های کلیدی نیز میان آنها وجود دارد. در این مطلب قصد داریم به مقایسه دوربین‌های DSLR و بدون آینه بپردازیم.
تفاوت‌های اصلی میان دوربین‌های DSLR و بدون آینه
در ابتدا اصول اولیه هر یک از دوبین‌های DSLR و بدون آینه را بررسی می‌کنیم. دوربین‌های DSLR از فناوری مشابه دوربین‌های فیلمبرداری استفاده می‌کنند که برای دهه‌ها وجود داشته است. این مدل برای افرادی که در سال‌های اخیر عکاسی را به طور جدی دنبال کرده‌اند، بسیار آشنا هستند.
عبارت DSLR مخفف Digital Single Lens Reflex است که با برخورد نور به آینه با زاویه ۴۵ درجه کار می‌کند. این نور مستقیما به یک منظره‌یاب نوری وارد می‌شود و به شما امکان می‌دهد دقیقا ببینید لنز به چه چیزی نگاه می‌کند. این یک مسیر نوری واقعی است و در وسط آن پردازش دیجیتال وجود ندارد. هنگامی که آماده عکس گرفتن هستید، برای نشان دادن حسگر تصویر، آینه از مسیر خارج می‌شود و اگر در گذشته از چنین دوربینی استفاده کرده‌اید، با نویز ملایم آن آشنا هستید.
در مقابل، در دوربین‌های بدون آینه نور از لنز عبور می‌کند و مستقیما به سنسور می‌رود تا پردازش شود. سپس یا روی مانیتور پشت دوربین یا در منظره‌یاب الکترونیکی (EVF) که در اصل یک مانیتور بسیار کوچک است، نمایش داده می‌شود. زمانی که عکس می‌گیرید، دوربین صرفا در حال ضبط تصویری است که در آن لحظه روی سنسور قرار گرفته است. در ادامه مطلب به توضیح دیگر تفاوت‌های دوربین‌های DSLR و بدون آینه می‌پردازیم.
وزن و ابعاد
معمولا دوربین‌های DSLR از نظر ابعادی بزرگ هستند که لزوما نکته منفی نیست؛ چرا که می‌تواند هنگام عکاسی با لنزهای تله فوتو بزرگ برای شما مفید باشد. البته این روزها برخی از دوربین‌های بدون آینه در ابعاد دوربین‌های DSLR نیز دیده می‌شوند. از سوی دیگر، بیشتر دوربین‌های بدون آینه معمولا کوچک‌تر و سبک‌تر از DSLRهای معمولی هستند که آنها را به گزینه‌ای عالی برای سفر تبدیل می‌کند.
فوکوس خودکار
تفاوت اصلی دوربین‌های DSLR و بدون آینه در این است که دوربین‌های بدون آینه از یک سیستم فوکوس خودکار واحد برای هر دو صفحه نمایش پشت (نمای زنده) و تصویربرداری با منظره‌یاب استفاده می‌کنند، در حالی که دوربین‌های DSLR باید از دو مورد استفاده کنند.
دوربین‌های DSLR از سنسورهای فوکوس خودکار اختصاصی «تشخیص فاز» بهره می‌گیرند که در پایه دوربین پشت آینه قرار دارند. وقتی عکس می‌گیرید، آینه به سمت بالا می‌چرخد و از مسیر خارج می‌شود – به این معنی که سنسور AF دیگر در دسترس نخواهد بود. زمانی که دوربین‌های DSLR نمایش زنده نداشتند، این مشکل بزرگی نبود. اما زمانی که تقاضا برای تصویربرداری زنده با استفاده از صفحه‌نمایش عقب افزایش یافت، دوربین‌های DSLR مجبور شدند به سیستم‌های فوکوس خودکار روی بیاورند که از تصویر ایجاد شده روی خود سنسور استفاده می‌کردند.
این وضعیت تا به امروز ادامه داشته است؛ به این صورت که دوربین‌های DSLR یک سیستم فوکوس خودکار برای منظره‌یاب و یک سیستم جداگانه برای تصویربرداری با نمای زنده دارند. از نظر عملکرد، دوربین‌های بدون آینه برای سرعت فوکوس خودکار به دوربین‌های DSLR نزدیک شده‌اند و نه تنها از آنها پیشی می‌گیرند، بلکه از نظر پوشش فریم و ویژگی‌های ردیابی نیز واقعا بهتر عمل می‌کنند.
منظره‌یاب دوربین
طراحی دوربین‌های بدون آینه به این صورت است که از منظره‌یاب‌های الکترونیکی استفاده می‌کنند و این دوربین‌ها در مدت زمان بسیار کوتاهی پیشرفت بسیار زیادی داشته‌اند و آنچه که در منظره‌یاب می‌بینید، دقیقا همان چیزی است که در نمای زنده در صفحه پشتی شاهد آن هستید. جدیدترین و بهترین منظره‌یاب‌های الکترونیکی موجود دارای وضوح بالایی هستند که به سختی می‌توانید نقاط را ببینید و وضوحی دارند که واقعا آنها را به منظره‌یاب‌های اپتیکال نزدیک کرده است.
با این حال، این منظره‌یاب‌ها می‌توانند دچار «تاخیر» شوند؛ یعنی یک تاخیر کوچک بین آنچه دوربین می‌بیند و آنچه که صفحه نمایش نشان می‌دهد. البته با توجه به نرخ تازه‌سازی سریع‌تر نسبت به گذشته، این مشکل کمتر به چشم می‌آید و جدیدترین حوزه تمرکز برای تولیدکنندگان، یک نوع قطع شدن است که معمولا هنگام عکاسی پیاپی از تصاویر مشاهده می‌کنید. از سوی دیگر، منظره‌یاب‌های نوری دوربین‌های DSLR همچنان محبوب هستند، زیرا منظره‌ای با چشم غیرمسلح از مناظر را بدون تاخیر صفحه نمایش ارائه می‌دهند.
همچنین لازم به ذکر است که اگر از طرفداران لنزهای دستی قدیمی هستید که باید در حالت توقف به پایین (stopped-down) استفاده شوند، منظره‌یاب DSLR بسیار تاریک خواهد بود؛ اما یک EVF در دوربین بدون آینه بسیار عالی عمل می‌کند.